Roza Shanina (Róża Szanina)

Roza Shanina ps. Pocałunek Śmierci (1924-1945)

Roza Shanina ps. Pocałunek Śmierci (1924-1945) – rosyjski (radziecki) snajper z okresu II Wojny Światowej, który wsławił się uśmierceniem 54 wrogich hitlerowskich żołnierzy (niektóre źródła podają liczbę 59 zabitych niemieckich żołnierzy). W ciągu bitwy o Wilno w lipcu 1944 roku, Róży udało się zabić aż 12 niemieckich żołnierzy Wehrmachtu. Róża Shanina zgłosiła się na ochotnika do sowieckiego wojska po śmierci swojego brata w 1941 roku kiedy miała 17 lat. Podczas wojny niemiecko-sowieckiej (w historiografii rosyjskiej tzw. Wielka Wojna Ojczyźniana) Róża zdecydowała się zostać strzelcem wyborowym na linii frontu. Jak podają źródła, Shanina zabiła swojego pierwszego niemieckiego żołnierza 5 kwietnia 1944 roku na południowy wschód od Witebska (tj. Białoruś). Według relacji anonimowego autora, Shaninie po zabiciu żołnierza zatrzęsły się nogi, a ona sama zsunęła się do rowu, mówiąc: „Zabiłam człowieka!”. Według innej relacji podbiegła do pewnych kobiet mówiąc: „To był zapewne faszysta!”. Siedem miesięcy później Shanina zapisała w swoim pamiętniku, że zabija teraz wrogów z zimną krwią i dzięki temu co robi odkryła sens swojego życia. W swoich wspomnieniach Shanina stwierdziła również, że gdyby miała zacząć wszystko od nowa, to w dalszym ciągu starałaby się o przyjęcie do szkoły snajperów i poszłaby ponownie na front rosyjsko-niemiecki. Co warte odnotowania, alianckie (właśc. amerykańskie) gazety określały Shaninę jako "niewidzialny postrach Prus Wschodnich". Shanina stała się pierwszą radziecką kobietą-snajper odznaczoną Orderem Chwały (Orderem Sławy) i była pierwszym snajperem 3. Frontu Białoruskiego. Shanina zginęła w akcji (w wieku 21 lat) w czasie ofensywy w Prusach Wschodnich w styczniu 1945 roku, gdy osłaniała ciężko rannego dowódcę jednostki artylerii. O odwadze Shaniny mówiono już za jej życia, kiedy to oszczędziła wielu snajperów z udziału w ciężkich walkach. Jej pamiętnik z udziału w walkach został opublikowany po raz pierwszy w 1965 roku. Radziecki korespondent wojenny Piotr Molchanow, który miał okazję często spotykać Shaninę na froncie, opisał Shaninę jako osobę posiadającą niezwykłą wolę walki z prawdziwym, jasnym charakterem. Shanina natomiast opisała siebie jako „bezgraniczną i lekkomyślną gadułę”. Osobiście Shanina ubierała się skromnie, lecz subtelnie i jej pasją była gra w siatkówkę. Róża Shanina miała prostolinijny charakter, ceniła sobie odwagę oraz brak egoizmu u ludzi.