Władysław Studnicki - polski polityk i publicysta, urodził się w 1867 roku w Dyneburgu (Łotwa), a zmarł w 1953 roku w Londynie. Przez całe życie, Studnicki znany był ze swojej silnej pro-niemieckiej orientacji politycznej.
Jego kariera polityczna rozpoczęła się pod koniec 19 wieku w socjalistycznej organizacji proletariatu, dla których władze rosyjskie wysłały go do Syberii. Po powrocie do Polski, stał się działaczem Polskiej Partii Socjalistycznej, ale opuścił ją, wybierając ruch narodowy, w którym był głównym ideologiem. Jednak niezadowolony z prorosyjskiego programu nacjonalistów, opuścił go w 1904 roku i napisał książkę "Od socjalizmu do nacjonalizmu", w której Studnicki wyjaśnił powody zmiany jego ideałów.
W 1910 roku napisał gazetę "Polska sprawa", w której zaprezentował konieczność odbudowy Polski, w oparciu o wsparcie z Niemiec i Austro-Węgier. Ponadto, w tym czasie Studnicki wymyślił koncepcję tzw. trializmu, która zakładała poszerzenie Cesarstwa Austro-Węgierskiego o Polskę i stworzenie Austriacko-Węgiersko-Polskiej Federacji. Był zdecydowanie antyrosyjski, podkreślając, że Imperium Rosyjskie zajęło 80% terytorium I Rzeczpospolitej - 1772 r.
Z biegiem czasu, Studnicki stał się jednym z najważniejszych pro-niemieckich polityków w Polsce. 10 maja 1916 r. spotkał się z Hansem von Beselerem - generałem-gubernatorem (Polski Kongresowej), któremu przedstawił projekt niepodległej Polski, ze wschodnią granicą na dwóch rzekach: Dźwinie i Berezynie i granicach zachodnich, jak do 1914 roku pozostawiając Poznań, Bydgoszcz i Górny Śląsk w rękach niemieckich. Nazywany był jednym ze współautorów aktu 5 listopada 1916 r. który obiecywał utworzenie państwa polskiego. W grudniu 1916 r. wszedł do 25-osobowej Tymczasowej Rady Stanu dzięki poparciu okupacyjnych władz niemieckich, został z niej wykluczony w sierpniu 1917 r. Do końca wojny popierał ekspansję przyszłego państwa polskiego na wschód w sojuszu z Niemcami. W 1918 r. był zaangażowany w rozmowy o obsadzeniu tronu polskiego przez księcia saskiego Christiana.
W II RP Studnicki poświęcił swój czas na pisanie. Był autorem wielu książek, wśród nich "System polityczny Europy i Polski" (1935), "Pytanie Czechosłowacji i polskiej racji stanu" (1938) i wreszcie "Wobec nadchodzącej II Wojny Światowej" (1939) w której prawidłowo ocenił i przewidział wydarzenia z tego konfliktu. M.in. prognozował izolowaną wojnę Polski z Niemcami i niewykonanie zobowiązań sojuszniczych wobec RP przez Wielką Brytanię i Francję. Książka została pozbawiona debitu w Polsce, a jej nakład skonfiskowany.
W 1934 roku została podpisana polsko-niemiecka deklaracja o niestosowaniu przemocy we wzajemnych stosunkach. Jeśli chodzi zaś o słynną eksterytorialną autostradę (i linię kolejową), jeszcze latem 1939 r. polski polityk Władysław Studnicki opracował szczegółowe rozwiązanie w tej kwestii, możliwe do zaakceptowania i dla Polski i dla Niemiec. Swój projekt rozesłał własnym sumptem wszystkim polskim ministrom i generałom, ale niestety został zignorowany - ze znanym powszechnie rezultatem.
23 listopada 1939 r. skierował do władz III Rzeszy "Memoriał w sprawie odtworzenia Armii Polskiej i w sprawie nadchodzącej wojny niemiecko-sowieckiej", w którym postulował odtworzenie Wojska Polskiego, które w sojuszu z Wehrmachtem miało wyzwalać narody ZSRR.
20 stycznia 1940 r. napisał w Warszawie i wystosował "Memoriał dla Rządu Niemieckiego w sprawie polityki okupacyjnej w Polsce", w którym protestował przeciwko nazistowskim metodom terroru i oskarżał niemieckie władze o popełnianie zbrodni Polsce. Później wyjechał do Berlina i z memoriałem dotarł do Josepha Goebbelsa. Jednak został aresztowany przez Gestapo, po czym internowany w sanatorium w Neubabelsbergu. Zwolniono go po klęsce Francji. W sierpniu 1940 r. powrócił do Warszawy, utrzymywał kontakty z władzami okupacyjnymi, które wykorzystywał także do krytyki działań niemieckich wobec Polaków oraz do interwencji, niejednokrotnie skutecznych, w sprawach osób uwięzionych. 10 lipca 1941 r. ponownie aresztowany przez Gestapo; uwięziony na Pawiaku. Został zwolniony w wyniku interwencji Maurycego Stanisława Potockiego 15 sierpnia 1942 r. W dalszym ciągu propagował ideę polsko-niemieckiej współpracy politycznej i wojskowej. W lipcu 1944 r. wyjechał na Węgry, następnie do Austrii, gdzie wciąż apelował do władz hitlerowskich o mobilizację Polaków i ich zwolnienie z obozów koncentracyjnych.
W 1945 r. zamieszkał w Rzymie, a pod koniec 1946 r. w Londynie. Izolowany w polskich środowiskach emigracyjnych z uwagi na bezkompromisowość w głoszeniu niepopularnych poglądów, co pogłębiła jeszcze decyzja o zgłoszeniu się na świadka obrony w procesie niemieckiego feldmarszałka Ericha von Mansteina (1948), nie doszło jednak do wezwania go na salę rozpraw.
Wszystkie jego utwory objęte były w 1951 roku zapisem cenzury w Polsce, podlegały natychmiastowemu wycofaniu z bibliotek. Zmarł w Londynie w 1953 roku.
*****************************************************
Wladyslaw Studnicki - Human who predicted how will roll World War II...
Władysław Studnicki - a Polish politician and publicist, was born in 1867 in Daugavpils (Latvia) and died in 1953 in London. Throughout his life, Studnicki was famous for his strongly pro-German stance.
His political career started in late 19th century in the Socialist organization Proletariat, for which Russian authorities sent him to Siberia. After returning to Poland, he became activist of the Polish Socialist Party, but left it, choosing the national movement, in which he was the main ideologist. However, unhappy about pro-Russian program of the nationalists, deserted them and in 1904 wrote a book “From Socialism to Nationalism”, in which Studnicki explained reasons for change of his ideals.
In 1910 he authored another publication “Polish Case” in which presented the need of reconstruction of Poland, based on support from Germany and Austria-Hungary. Also, at that time Studnicki came up with a concept which stipulated changing the dual, Austro-Hungarian Empire into the Austrian-Hungarian-Polish federation. He was strongly anti-Russian, emphasizing that Russian Empire occupied 80% of the territory of the 1772 Rzeczpospolita (see: Partitions of Poland).
In the course of time, Studnicki became one of the most important pro-German politicians in Poland. On May 10, 1916 he met Hans von Beseler, a Governor of the Congress Poland, to whom he presented a project of an independent Poland, with eastern borders on the Dvina and Berezina rivers and western borders as for 1914, leaving Poznan, Bydgoszcz and Upper Silesia in German hands. Later, he became a member of the Temporary Council of State, a German-sponsored government, existing in Warsaw in the years 1916–1918.
In the Second Polish Republic Studnicki devoted his time to writing. He authored a number of books, among them “Political System of Europe and Poland” (1935), “A Question of Czechoslovakia and Polish Raison d’Etat” (1938) and, finally “Facing the Oncoming Second World War” (1939) in which he correctly assessed and anticipated the events of the conflict.
In 1934 was signed Polish-German declaration about non-violence in their mutual relations. As regards about famous extraterritorial highway (and railway line), yet in the summer of 1939, Wladyslaw Studnicki has developed detailed solution to this matter, possible to acceptable for Poland and Third Reich. Wladyslaw Studnicki your project sent to all Polish ministers and generals, but unfortunately it was ignored - with a known commonly effect.
23 November 1939, wrote a memo to the Germans in which he emphasized the necessity of recreating the Polish Army, which, allied with the Wehrmacht, would free the nations of the Soviet Union.
20 January 1940 in Warsaw, wrote and sent a memorial to the German Government on the policy of occupation in Poland, in which he protested against the Nazi methods of terror and accused the German authorities of committing crimes Poland. Later he left to Berlin and came with memorial to Joseph Goebbels. However, he was arrested by the Gestapo and then interned in a sanatorium in Neubabelsberg. He was released after the defeat of France. In August 1940, he returned to Warsaw, maintained contacts with the occupation authorities of the Third Reich, which also used to criticize the actions of German against the Poles and the German intervention, often effective on matters people imprisoned. 10 July 1941 re-arrested by the Gestapo; trapped in Pawiak. He was released due to the intervention of Maurice Stanislaw Potocki, 15 August 1942. Still promoted the idea of Polish-German political and military cooperation. In July 1944, he went to Hungary, then to Austria, where he still appealed to the Nazi authorities to mobilize the Poles and their release from the concentration camps.
In 1945 he settled in Rome, and at the end of 1946 in London. Isolated in Polish environments emigration due to intransigence in proclaiming unpopular views, which deepened even decision notification to witness for the defense in the process of Field Marshal Erich von Manstein (1948), although there were no calls him into the courtroom.
All of his songs were covered by the 1951 record of censorship in Poland, are subject to immediate removal from libraries. He died in London in 1953.
Brak komentarzy:
Prześlij komentarz